Rezerwat położony jest na dwóch grzbietach zbudowanych z utworów czwartorzędowych, które u ich styku rozcina wąwóz skalny. Na ostrych grzbietach i stromych ścianach wąwozów widoczne są wychodnie skał wapiennych, rumowiska, jary, żłoby, leje i groty odsłonięte w wyniku procesów krasowych. Największa jaskinia krasowa w rezerwacie, zwana “Piekło” została uznana w 1952 r. za pomnik przyrody. Jaskinia ma długość 17,5 m. Ślady rzeźby krasowej są najlepiej widoczne w stropie korytarza, gdzie możemy obserwować polewy ze stwardniałego mleka skalnego. Jaskinię zamieszkują różne gatunki owadów oraz nietoperze (mopek, nocek duży, gacek brunatny). Flora rezerwatu jest bogata i bardzo urozmaicona, licznie reprezentowana przez rośliny chronione m.in. wiśnia karłowata, wawrzynek wilczełyko, lilia złotogłów i bluszcz pospolity. Urwiska skalne porasta młody las sosnowo-dębowo-grabowy.